:sparklشخصى از قاهره شترى را اجاره کرد تا به منطقه عبّاسیه برود. او بر شتر سوار شد و صاحب شتر افسار شتر را گرفته و مسافر را مىبرد. در مسیر راه، شتربان زیر لب و گاهى هم بلند مسافر را مسخره مىکرد و چون او را مردى غریب و تنها و محتاج یافته بود، همگام با حرکت شتر به جسارتهاى خود ادامه مىداد. در مسیر راه شخصى این صحنه را دید و به مسافر گفت: آیا مىدانى و مىشنوى که شتربان چه مىگوید؟ گفت: بلى! پرسید: پس چرا از خود عکس العملى نشان نمىدهى؟ گفت: اگر او مرا به عباسیه مىرساند و مسیر راه درست است، این حرفها مهم نیست، هرچه مىخواهد بگوید.
در سوره مطفّفین( سوره مطفّفین، آیه 29 - 32.) مىخوانیم که مجرمان، مؤمنان را به شکلهاى مختلف تحقیر مىکنند:
1- پیوسته به آنها مىخندند: «اِنّ الّذین أجرَموا کانوا من الّذین آمنوا یَضحکون»
2- هر گاه از کنار آنها عبور مىکنند، غمزه مىآیند و چشمک مىزنند: «و اذا مَرّوا بهم یَتَغامزون»
3- همین که به سوى دار و دسته خود بر مىگردند، پشت سر مؤمنان فکاهى و طنز مىگویند: «و اذا انقَلبوا الى اهلِهم اِنقَلبوا فَکِهین»
4- هنگامى که مؤمنان را مىبینند، مىگویند: اینها منحرفند: «و اذا راوهم قالوا انّ هؤلاء لضالّون»
امّا مؤمنان استقامت کرده و از راه خود دست بر نمىدارند. قرآن در ادامه مىفرماید:
روزى خواهد آمد که مؤمنان، به کفار خواهند خندید. «فالیوم الّذین آمنوا من الکفار یَضحکون»(سوره مطفّفین، آیه 34.)
- ۹۴/۰۹/۱۳